هر سو نگری پر شده از سرخوش و عیّاش
از کج دهنی ، بی صفتی ، تندی و پرخاش

گوشی شنوا نیست در این وادی ظلمت
ای دل تو خودت محرم اسرار خودت باش

این فرض محالی،ست که با این همه پستی
با هـر کـه نـشـینی ، نکنـد راز تـو را فاش

عمری،ست چنین بوده ؛ بدی پاسخ خوبی،ست
کِی می دهد این خلق به احسان تو پاداش

تا عقل به چشم است و نظرها به دهان ها
این کاسه همان کاسه و آش است همان آش

این قافله را بخت خوشی نیست و ای دل
جان در ببری سالم از این قافله ، ای کاش